"Felaketlerin başlangıcında ve bunlar son bulduğunda hep biraz söz sanatı yapılır. Birinci durumda, alışkanlıklar henüz kaybolmamıştır, ikinci durumdaysa geri gelmiştir. Asıl felaket sırasında gerçeğe alışılır, yani sessizliğe."


🐭1957 yılında Nobel'e layık görülen kitabımız muhakkak Avrupa'nın derin yarasına parmak basması sebebiyle çok ilgi görmüş. Bu salgını yaşayanların hatırlamak istemediği, bilmeyenlerin kulak tıkadığı, tarihteki birkaç kavimi adeta yeryüzünden silen vebanın gerçekleri iç gıcıklayıcı nitelikte. Galiba insan dünyanın neresinde olursa olsun, hangi ırktan hangi dinden olursa olsun yaşanan bir felaket karşısında hemen hemen aynı tepkileri veriyor. Felaketin ortak bir gerçeği küçük bir Fransız kentinde baş gösteriyor. Önce farelerle. Ardından yataklara düşen insanlar ve şehrin kapılarının kapanması...


 🌃Kitabın başlarında "Acaba veba bitecek mi? İnsanlar yeniden özgür olacak mı diye" soruyoruz, sonralarında ise kenti öyle hasta ediyor ki sanki ölenler kendi akrabalarımızmış gibi hissettiriyor. (Biraz kanınız donmuyor değil.) Biraz süreden sonra artık özgür olma kavramı sadece kentin kapılarının tekrar açılması değil, vebanın bitmesiyle bağdaşmaya başlıyor. İnsanların umutları tükeniyor, yığın yığın ölmeye başlıyorlar. Öyleki artık cenazeler bir törenle yapılmıyor. İnsanları gömecek yer olmadığından üst üste toplu mezarlar baş gösteriyor. En sonunda mevtalar yakılmaya başlanıyor. Devam eden ölümler kimseyi es geçmiyor. İnsanların standartları dahası lüksleri değişiyor. Öncelik listeleri, rutinleri tepetaklak oluyor. Çoğu işsiz kalıyor. Turizmle ve liman şehri olması sebebiyle can bulan şehir birden ekonomide dibi görüyor. Tabi vebayı bile fırsata çevirenler yok değil...


🍷Önce şarabın mikrop kırdığı söylentisiyle kasa kasa içkinler fahiş fiyatlardan satılıyor. Kafeler tıklım tıklım. Vebaya özel karaborsa açılmış. Kaçmak isteyenleri kaçıranlar, eşinden dostundan mektup almak isteyenlere yardım edenler daha neler neler... . . . 🌠Velhasıl kelam, okurken içiniz bunalabilir. Depresyon zamanınızda okumayın 😊 ama Camus'un imza attığı bir şeyi de kaçırmayın efendim... 4/5